Ήταν ένα δροσερό απόγευμα του φθινοπώρου, στο χωριό. Είχα βγει για βόλτα και δεν είχα πάρει χρήματα μαζί. Αποφάσισα να καθήσω χαλαρά σε ένα παγκάκι στην πλατεία. Χάζευα τα φύλλα που είχαν πέσει κάτω στο έδαφος, και τότε το ρολόι της εκκλησίας δίπλα έκανε ένα χτύπο. Ήταν 5.30 (Παρεμπιπτόντως, το ρολόι, όταν είναι και μισή, κάνει ένα χτύπο). Δεν είχε νυχτώσει ακόμα, αλλά δε θα αργούσε πολύ. Μόλις είχε αλλάξει και η ώρα, λίγες μέρες πριν. Είχα ξεχαστεί από τα προβλήματά μου εκείνη τη στιγμή. Γενικά ήταν ερημιά, έβλεπες μόνο κανένα ζευγάρι να περνάει, με το παιδί στο καρότσι. Δεν πολυπεινούσα, άλλωστε δεν είχα και λεφτά μαζί μου για να πάρω κάτι. Σε κάποια φάση, εκεί που καθόμουν, ένιωσα μια ωραία γαλήνη. Συνειδητοποίησα τότε ότι όλοι χρειαζόμαστε ήσυχες στιγμές για να χαλαρώσουμε, είτε είμαστε στην πόλη, είτε στο χωριό. Πολλοί άνθρωποι τρέχουν με τις δουλειές τους πανικόβλητοι, χωρίς να πάρουν ανάσα, και ξεχνάνε να μείνουν λίγο μόνοι με τον εαυτό τους στην ησυχία. Βέβαια, από την άλλη, θέλει και ισορροπία, όπως χρειάζεται η ησυχία, χρειάζεται και η δράση. Εκεί που τα σκεφτόμουν αυτά, μια τιγρέ γάτα ήρθε κοντά μου και μου γουργούριζε. Δυστυχώς δεν είχα μαζί μου τροφή να την ταΐσω, όμως τη χάιδεψα λίγο με αγάπη. Από τα ζώα μπορούμε να πάρουμε διάφορα μαθήματα, όπως το να χαλαρώνουμε και να ζούμε τη στιγμή, το τώρα. Τα ζώα δεν έχουν ρολόγια, ούτε πρόγραμμα. Βέβαια ο άνθρωπος έχει πολλά θετικά όπως την ευφυΐα, τον πολιτισμό κ.ά. όμως από την άλλη, πολλές φορές ζούμε μέσα στο άγχος και την πολυπλοκότητα, κάνοντας τη ζωή μας ένα μαρτύριο. Σε λίγο η γάτα έφυγε, μάλλον αναζητούσε τροφή. Από το παγκάκι μπορούσα να δω το κύμα της θάλασσας και να ακούσω τον ήχο του, και αυτό με γαλήνευε. Δυστυχώς ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αποκοπεί από τη φύση, που είναι το φυσικό μας περιβάλλον. Μας φάγανε τα τσιμέντα και τα μπετά. Και συχνά ρυπαίνουμε το περιβάλλον με τα σκουπίδια. Είναι τραγικό, έτσι είναι σαν να λερώνουμε το ίδιο μας το σπίτι. Ευτυχώς η πλατεία ήταν σχετικά καθαρή. Μόνο ένα πεταμένο κουτάκι μπύρας είδα κοντά μου, και το πέταξα στον κάδο, κάνοντας έτσι το καθήκον μου. Ωραία ήταν αλλά σε λίγο θα αναχωρούσαν πάλι για το σπίτι, γιατί έπρεπε να κάνω κάτι δουλειές που είχα. Πριν φύγω, μπήκα δίπλα στην εκκλησία, που ήταν ανοιχτή, και άναψα ένα κερί, για το καλό. Πόσο εμείς οι άνθρωποι έχουμε απομακρυνθεί από το Θεό! Εξ ου και όλα τα κακά στον κόσμο. Εάν εφαρμόζαμε τα όσα λέει το Ευαγγέλιο, θα ζούσαμε όλοι ωραία και ειρηνικά. Έκανα το σταυρό μου και είπα ένα "Κύριε Ελέησον" και την έκανα για το σπίτι, σκεπτόμενος στο δρόμο ξανά όλα τα παραπάνω. Δεν πήγε και άσχημα αυτή η βόλτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου